Tijdens mijn studietijd eens aanwezig zijnde in de bibliotheek van het Grootseminarie Rolduc, werd ik getroffen door de titel van een boek dat ik toevallig zag liggen: ‘Morgen zal het Pasen zijn’. Wat er door mij heenging waren gedachten als deze: heel snel zal ik in de hemel zijn en morgen duurt niet lang meer. Mijn leven is kort. Na dit leven zal er voor mij een verrijzenis zijn, een grote vreugde. Na deze tocht op aarde, komt voor mij het Paasfeest.
Je leven is eigenlijk één grote Veertigdagentijd, één lange tocht door de woestijn op weg naar het Beloofde Land. Je bent niet geschapen om voor eeuwig op deze planeet te blijven. Je bent hier slechts op doortocht. Het doel is het Beloofde Land, namelijk de hemel. Daar mag je uitrusten van al je moeite en van de strijd die je hier op aarde hebt geleverd. Soms wordt het aardse leven dan ook te vergelijken met een pelgrimstocht.
Alles wat je doet, doe je met een bepaald doel. Of je nu boodschappen doet, of aan het wandelen bent. Je doet het ergens voor. Nooit doe je iets nergens voor. Zo is het ook met je levenstocht. Je levenstocht heeft een doel. Het doel is belangrijk, het werkt als een kompas. Het doel wijst je de juiste weg. Als je het doel uit het oog verliest, kan het zijn dat je verdwaald raakt en ergens uitkomt, waar je eigenlijk nooit had willen uitkomen.
Als je in de auto aan het rondrijden bent, moet je vooral voor je kijken, namelijk naar de nog te behalen tussendoelen voor je. Als je de hele tijd achterom kijkt, is de kans op een ongeluk heel groot. Als je aan het ploegen bent en je houdt het punt waar je wilt uitkomen niet in de gaten, ga je hoogstwaarschijnlijk scheef de akker over.
Misschien is het mooi om gedurende deze Veertigdagentijd je meer te richten op het doel van je leven; je te bezinnen op werkelijk belangrijk is, op datgene wat werkelijk waarde heeft. Misschien dat deze Kerkbode (lees: editie Pasen 2023) daarbij een hulp kan zijn?
Veel leesplezier,
Kapelaan Bart Theunissen.